Film Opadające liście, reż Aki Kaurismäki

W kinie kilka osób. Mała sala.
Prosty film.
Pełen wzruszeń i uśmiechów.
Prosta historia. Prości ludzie.
Trochę goryczy. Trochę nadziei.
Trochę nudy.

(A w tle wojna w Ukrainie, która choć tak bardzo staramy się o niej zapominać i wyprzeć ją ze świadomości, to przecież wciąż trwa i ma się dobrze...)

Fiński reżyser czule opowiada o romansie "zwyczajnych ludzi" – już nie najmłodszych, niezamożnych i z początku nie najszczęśliwszych.

W świecie w którym mówi się za dużo. Pokazuje sfotoszopowaną i wygładzoną część siebie a love story rozgrywają się w pięknych loftach z widokiem na panoramę miasta a potem żyli długo i szczęśliwie - piękno milczenia i pojedynczych spojrzeń jest na miarę złota.

Film - przeżycie terapeutyczne.
Chwila Oddechu.

Prawdziwości.
Bardzo polecam.

Fotka z warsztatów w Pyskowicach z pięknymi i prawdziwymi Kobietami.